Absurdy ze zwierzakowego życia

Posiadając psa, kota czy inne zwierzę, a tym bardziej egzotyczne zdarzało Wam się usłyszeć nietypowy, dziwny czy wręcz arogancki komentarz? Albo absurdalna sytuacja? Większość zapewne odpowie tak. No właśnie, zawsze znajdzie się ktoś "mądrzejszy". Ja opowiem kilka przygód, które nam się przytrafiły, niekoniecznie należące do najmilszych..

Sytuacja 1

W październiku ubiegłego roku wybrałam się z Torresem na pierwszy 11km spacer na pobliską wioskę. Doszliśmy do lasu, do którego wstępnie mieliśmy wejść, ale słysząc krzyczących ludzi postanowiliśmy zawrócić - nigdy nie wiadomo co takim do łba strzeli. No więc zaczęliśmy sobie biec, a po krótkiej chwili stanęłam z Torresem chcąc zrobić mu zdjęcie i nagle słyszę ludzi, a konkretniej rodzinę, która szła do lasu. Obracam się w ich kierunku - widzę psa rasy gończej, pies biega luzem. Na widok Torresa zamarł w miejscu. W tym samym czasie słyszę pytanie:

"- Pies czy suczka?

- Facet.

- To niedobrze."

Zdjęcie z tego dnia

I w tym oto momencie obcy pies rzuca się na mojego z kłami. Torres był zapięty na szelkach więc tylko wirował obracając mnie ze 3 razy o 360 stopni, a właściciel próbował złapać swojego psa już na kolanach obracając się wokół mnie, niczym planety wokół słońca. Jedyne dwa plusy tej sytuacji takie, że właściciel wydawał się być miły i przeprosił, a Torresowi się nic nie stało. Na takich terenach czasem puszczam go luzem, gdy nie ma nikogo - jednak odwołany zawsze przychodzi. Ten miał gdzieś swojego właściciela. I bardzo dobrze, że w tym momencie był zapięty bo obstawiam, że tamten zagnałby go do lasu i tyle bym go widziała. A wiecie co w tej sytuacji najśmieszniejsze? Że po tej całej akcji kiedy odeszliśmy kilka metrów dalej Pan znów wypuścił psa i z całą rodzinką udali się do lasu.

Ja się pytam więc, gdzie jest rozum?! A co jeśli pies pogna za leśnymi zwierzętami? Albo z spotka się z przypadkowym PSEM na drodze? Bo skoro tylko suki toleruje to przecież loteria co mu się trafi na spacerze. Drugi raz może już nie zdążyć zareagować.

 

Sytuacja 2

Wracamy z Rusty'm ze spaceru. Jesteśmy na dość ruchliwej drodze, która łączy zarówno pieszych jak i rowerzystów. Z psem idę zawsze poboczem. Z naprzeciwka biegnie dzieciak, jakoś lat 17 z małym psem, właśnie poboczem, więc byłam zmuszona zejść z Rusty'm na środek. Znaleźliśmy się w równej linii, a wtedy jego pies mnie otacza od tyłu z drugiej strony, wlatując mi pod nogi, prawie że wywracając mnie i zaczyna atakować Rusty'ego. Nie usłyszałam żadnego dziękuję, proszę czy pocałuj w.. Nic. Gdyby nie to, że wszystko stało się tak szybko, a on w dodatku po tym jak się obróciłam był już dalej po drugiej stronie ulicy to bym się z nim wdała w dyskusję. Psa się powinno skrócić jak się kogoś mija, a nie na rozwiniętej smyczy biec zamyślonym w chmurkach. Trochę szacunku dla innych uczestników ruchu!

Sytuacja 3

To wydarzyło się bardzo dawno temu, miałam może około 10 lat. Byłam w odwiedzinach u rodziny z małym szczeniaczkiem, który z racji tego że był właśnie jeszcze miał nie mógł zostać sam. Co wieczór do tej wsi przyjeżdża samochód z pieczywem, wtedy mieszkańcy wsi się zlatują na zakupy. Tego dnia poszłam z mamą trzymając psiaka na rękach i jedna "paniusia" z obstawą w postaci dwóch dużych psów. Oczywiście jak to w zwyczaju takich osób bywa wepchnęła się w kolejkę. Jeden z jej psów podchodzi i zaczyna wąchać łapkę mojego po czym zaciska ją w swoich szczękach i zaczyna szarpać. Ja zaczynam płakać, pies skomleć, mama próbuje nas ochraniać, a co robi właścicielka dwóch bydlaków stojąca dosłownie metr przed nami? Zero reakcji - głucha na wszystko, dalej kupuje sobie bułeczki. Po całej akcji odchodzi i bodajże zawołała właśnie wtedy psy. Dopiero w tym momencie jej pies puścił łapę mojego ii pobiegł do właścicielki od siedmiu boleści. Psu na szczęście się nic poważnego nie stało, ale ja byłam w szoku do końca wieczora. Gdyby szczeniak stał na ziemi to nie miałabym już psa. A co do psów to generalnie postrach wsi. Zawsze przechodząc koło tego domu każdy się bał bo psy latały luzem, a były przecież agresywne.

Sytuacja 4

Swego czasu byłam właścicielką licznego stada myszek rasowych. Jako, że stado było duże to też częściej zdarzało się nam odwiedzać weterynarza. Ta sytuacja rozegrała się właśnie w poczekalni u niego. Czekałam z jedną myszką bodajże do ściągnięcia szwów po wycięciu nowotworu, oprócz tego byłam także z fretkami na wizytę. Pamiętam, że było wtedy mnóstwo ludzi, to lekarz z pasją, więc długie kolejki to u niego norma. Dlatego też można się rejestrować online - wtedy w poczekalni na ekranie wyświetlają się godziny przyjęcia i pacjenci. Jako, że można zaznaczyć tylko jedno zwierzę to wybrałam mysz, więc wtedy właśnie ona wyświetlała się na ekranie. W poczekalni pierwszeństwo mają wtedy osoby zarejestrowane. No więc do rzeczy. Przyjeżdża niezarejestrowana para z kotem. Wchodzą do gabinetu i stoją wyraźnie oburzeni. "Państwo" zaczęło się ironicznie śmiać, wciąż oburzając, że ktoś zajął im wizytę z myszą, kiedy oni mają kota w potrzebie. Nie chciałam się wdawać w kłótnię w ciasnej wypełnionej ludźmi poczekalni, ale czy mysz różni się w czymś od kota? Prawda, różni się. Ale mysz jak każde inne zwierzę ma prawo do życia.

Sytuacja 5

Tym razem trochę zabawnie. Kiedy jeżdżę z fretkami do weterynarza to często słyszę określenia typu "szopy", raz usłyszałam nawet, że jestem posiadaczką surykatek! :D

Sytuacja 6

Po godzinie 23 wybrałam się pościągać ogłoszenia z okolicy i natrafiliśmy tam na dwoje ludzi, którzy stali przy przywiązanym do stojaka na rowery psie. Było już prawie 1,5h od zamknięcia sklepu na Kórnickiej, a biedny pies siedział tam, nie dawał do siebie podejść, warczał i pokazywał kły - był przerażony. Ci ludzie zadzwonili na wszystkie fundacje. Straż miejska się oczywiście wypięła i powiedziała, żeby ktoś przetrzymał go do rana - wtedy zareagują. No świetnie, tylko kto z nim będzie siedział przy sklepie do rana? Policja oczywiście też powiedziała, że należy się kontaktować z fundacjami. A fundacje - poczty głosowe. Spędziliśmy tam niecałą godzinę.

W końcu znalazłam patyk i zaczęłam odplątywać smycz, do której przywiązany był pies. Po jakimś czasie się udało, jednak trzeba było go spod tego stojaka pierw wyciągnąć - a pies wcale nie chciał się ruszyć. W końcu jakoś sobie poradziliśmy i pies nagle zaczął dokądś ciągnąć, więc ruszyliśmy wszyscy za nim - psiak doprowadził nas przed swój dom, który znajdował się właściwie ulicę dalej - człowiek który nam otworzył był straszliwie arogancki i powiedział, że to nie ich pies i zaczął straszyć policją. Jako, że furtka była uchylona to puściłam owego psa ze smyczą - od razu podbiegł do drzwi i zaczął na nas szczekać - ewidentnie bronił swojego miejsca. Więc zadzwoniliśmy dzwonkiem raz jeszcze - tym razem wyjrzała małżonka mówiąc, że to pies bratowej. Pytała się gdzie był, więc wyjaśniliśmy, że pod sklepem. I nagle przypomnieli sobie, że zostawili go tam o 17(!). Więc psiak dobre 6 godzin spędził będąc przywiązanym do stojaka i nie mogąc się ruszyć. Przyznali się, że to druga taka sytuacja, ale nie rozumiem jak do cholery można się przez 6 godzin nie zorientować, że nie ma się swojego psa w domu? No ludzie..

___

A Was spotkało coś podobnego? Pochwalcie się Waszymi historiami w komentarzach! :) 
A jeżeli chcecie by znalazła się ona w kolejnej serii na blogu wyślijcie mi ją na e-mail z podpisem i jeśli macie - linkiem do bloga. :)