Zaginął Twój zwierzak? Nie trać nadziei!

Dziś smutniejszy temat.
Zaginięcie zwierzaka, naszego członka rodziny to coś, czego nie życzę nikomu.

Mimo wielu środków ostrożności każdemu może się przytrafić taka sytuacja.

W tym poście chcę opowiedzieć o jednym z moich takowych doświadczeń.

Wiktor / zdjęcie archiwalne

Trochę naszej historii:

W marcu, 2015 roku mój kot uciekł z domu. Zrobił to w mgnieniu oka, przelatując między nogami. Kiedyś bał się dworu, ale wyprowadzaliśmy go na szelkach i jakoś mu się tam spodobało. I to był zdecydowany błąd, ale o tym zaraz. Wcześniej mu się już zdarzało znikać, jednakże w ten sam dzień wracał do domu. W tym przypadku od ucieczki minęły 3 dni i po kocie ani śladu. Muszę się przyznać, że jestem dość silnie przeżywającą osobą i z każdym dniem usilnie próbowałam go szukać w najbliższej okolicy.

Garfield

Wystawiłam ogłoszenie w internecie, zostało przekazane dalej. Po kilku dniach trafił się ktoś, kto twierdził, że widział mojego kota przy blokach, na drugim końcu miasta(!). Udałam się więc tam, rozwieszaliśmy ogłoszenia. Staraliśmy się codziennie go w tamtych okolicach szukać. Był jeden problem. Błąkał się tam kot podobny do mojego. Wiadomo, że rasowce bardziej rzucają się w oczy niż pospolite dachowce. I to właśnie Pani karmiąca pobliskie koty dostrzegła ze swojego balkonu "innego" kota. Każde zgłoszenie było niepewną czy widzieli mojego, czy jednak z pewnością błąkającego się tam tego podobnego kota. Z każdym dniem traciłam nadzieję, że go znajdę. 

Garfield to typ domowy, jakby mógł sobie poradzić wśród otaczającego go miasta?

Mijały tygodnie, a mi trudno było się pogodzić z tym, że wciąż go nie ma. W mojej głowie pojawiały się okropne myśli. Nawiązałam kontakt z Panią, której również zaginął kot i było podejrzenie, że ten podobny rasowiec to jej. Ich kot miał chipa, ale co z tego, jeśli kot nie dawał się złapać? Były pozostawiane klatki łapki, nic nie dało rady. Doskonale rozumiałam wtedy, co oni czują.

Został dokładnie dzień do okrągłego miesiąca. W te popołudnie zostałam obsypana wiadomościami i raz zadzwonił telefon. Czytając wiadomości nagle zaczęłam się cała trząść. Dosłownie myślałam, że "wykorkuję". Pani "od rasowca" przesłała mi link. W linku znajdował się post wrzucony przez inną Panią, która wstawiła zdjęcie kota. Wspomniała, że błąka się tam, w skansenie, od 2 dni. Zdjęcie jednak zdradziło wszystko, to był mój Garfield! Z rodziną niezwłocznie udaliśmy się na miejsce. I jest! Tak, to on! Czułam szczęście przeplatane z przerażeniem, że może być problem ze złapaniem. Początkowo przed nami uciekał. Chciał uciec do szopy, ale zatrzymał się tuż przed drzwiami i obserwował sytuację. Uklęknęłam i rozsypałam karmę. Nigdy nie widziałam tak biegnącego, tęskniącego i płaczącego kota. Do transportera i siup, do domu!

Jedyną opcją, jaką go prawdopodobnie spotkała jest to, że ktoś go zapakował i wywiózł. Zapewne do siebie, ale zaczął drapać w drzwi/okna i zapewne go wywalił. Jaka szkoda, że koty nie mówią. Jego przygoda pozostanie tajemnicą.

A wracając do tego dlaczego to był błąd.. Od kiedy Garfield nie boi się przebywać na zewnątrz drapie w okna i drzwi bo domaga się wyjścia. Kiedyś bez problemu można było zostawić otwarte okno, dziś można tylko je otworzyć gdy kot jest zamknięty w innym pomieszczeniu.

Przyznam, że powyższa historia jest jedyną, która skończyła się dla nas szczęśliwie..

W tym przypadku akcja poszukiwawcza trwała miesiąc, zdarzają się jednak przypadki znajdowania swojego zwierzaka po kilku latach. Słyszeliście może o kotach, które przewędrowały cały kraj by wrócić do domu? Takim kotem był Cookie, przebył 1116 kilometrów i został znaleziony 35 km od domu. Chip potwierdził, że to kot poetki, który zaginął podczas ich pobytu na wakacjach. Jest jeszcze historia kota o imieniu Ogghy, który przebył 140 km, po dwóch latach zjawił się przed domem następnie skierował się na jego łóżko i niestety padł z wycieńczenia. Jednak na pewno odszedł szczęśliwy, u boku swojej właścicielki. To niesamowite, prawda?

Co należy zrobić w przypadku zaginięcia? 

• Niezwłocznie po zorientowaniu się, że nasz zwierzak zaginął należy rozpocząć poszukiwania. Szukać o każdej porze dnia, choć w przypadku kotów najlepiej robić to od późnego wieczora do wczesnego ranka. W pogotowiu warto mieć ulubiony przysmak bądź zabawkę piszczałkę (jeśli reaguje na dźwięki). Z doświadczenia wiem, że najlepiej szukać w towarzystwie - można się rozdzielić i jednocześnie przeszukać kilka terenów.
• Przeglądaj ogłoszenia w internecie, nie tylko na zaginionych grupach, ale także tych sprzedażowych. Czasem warto odwiedzić też giełdę. Złodziei niestety nie brakuje.
• Wystaw ogłoszenie o zaginionym zwierzaku z podstawowymi informacjami (nie zapomnij o zdjęciu i numerze telefonu!), najlepiej też wydrukuj i porozwieszaj w okolicy.
• Zgłoś sytuację do schroniska. Dobrze też zgłosić Straży Miejskiej. W razie znalezienia powinni poinformować właściciela.

 Złapanie zwierzaka może być początkowo trudne, często są one w szoku i łatwo mogą się spłoszyć.
Ale bądź ostrożny i przede wszystkim nie poddawaj się!

Jednak najważniejsze o czym musicie pamiętać, to nie tracić nadziei!

_________________

Informacja

Za tydzień powinien być post dotyczący rękodzieła, jednak nie wiem czy dam radę go wstawić. Od czwartku leżę w łóżku ze złamaną nogą.. W takim wypadku pojawi się kolejny post o zwierzętach. Mimo wszystko postaram się dostosować do wyznaczonego przeze mnie planu. Lecz niczego nie obiecuję. Mam nadzieję, że rozumiecie. :(